เริ่มต้นของความรักได้กำเนิดขึ้นเมื่อ “เทเรซา” (โรบิน ไรท์ เพนน์) นักวิจัยประจำหนังสือพิมพ์ ชิคาโกทรีบูน คุณแม่สาวลูกหนึ่งผู้กำลังอกหักจากความรักเพราะสามีนอกใจ ได้ไปพบจดหมายที่ใส่ขวดแก้วลอยน้ำมาจากที่ไกลแสนไกลโดยบังเอิญ ข้อความในจดหมายนั้นได้เขียนพร่ำรำพันถึงหญิงคนหนึ่งที่ชื่อแคเทอรีน โดยทุกตัวตัวอักษรที่กลั่นออกมาเป็นคำพูดนั้นเต็มไปด้วยความหวานซึ้ง ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความรักของผู้เขียนจดหมายซึ่งไม่ได้ลงนามแต่ลงท้ายจดหมาย ว่า “G” มีต่อแคเทอรีน ด้วยความประทับใจในข้อความบนจดหมายรักที่ลอย น้ำมานั้น เทเรซาจึงเริ่มต้นออกค้นหาผู้ที่เขียนสารรักนั้น และแล้วเธอก็ได้พบกับ “การ์เรท” (เควิน คอสเนอร์) ชายเจ้าของอู่ซ่อมเรือ ผู้ซึ่งเขียนสาส์นรักที่ลอยน้ำมา จากนาทีเป็นชั่วโมง…จาก ชั่วโมง…เป็นวัน ความสัมพันธ์ของทั้งสองได้แนบแน่นขึ้น เทเรซารู้ตัวเองดีว่าเธอได้ตกหลุมรักการ์เรทเข้าเสียแล้ว และตัวการ์เรทเองก็ยอมรับว่าเขาก็รักเทเรซาเช่นกัน “ในชีวิตนี้ผมรักผู้หญิงอยู่ 2 คน คนแรกคือแคเทอรีน และคนที่ 2 คือสาวชาวกรุงปากมาก” การ์เรทกล่าว แม้ว่า ทั้งสองคนจะรักกันปานใดก็ตามแต่ก็ไม่สามารถที่จะล้ำเข้ามาเป็นคู่ชีวิตของ กันและกันได้ เพราะการ์เรทยังไม่สามารถตัดใจจากแคเทอรีน ภรรยาสุดที่รักผู้ซึ่งจากไปเมื่อ 2 ปีก่อนได้ เขายังคิดถึงเธออยู่เสมอโดยทุกๆ สิ่งที่เป็นของเธอยังคงอยู่ที่ๆเดิมที่มันเคยอยู่ ไม่ว่าจะเป็นภาพวาด, สมุดวาดเขียน หรือแม้กระทั่งรองเท้าของเธอ ก็ยังคงอยู่ในสภาพเดิม การ์เรทไม่ยอมให้ใครมาเคลื่อนย้ายเด็ดขาด ในขณะที่เขากำลังสับสน…ในขณะ ที่เทเรซา กำลังจะเดินออกจากชีวิตของเขาไป “ดอดจ์” (พอล นิวแมน) พ่อของการ์เรทจึงต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อให้ลูกของตัวเองได้สติ “แกต้องเลือกเอาว่าจะอยู่กับวันวานหรือวันพรุ่งนี้…เลือกซะ” ดอดจ์ กล่าว ด้วยคำกล่าวของพ่อจึงทำให้เขารู้ว่าเขาควรจะอยู่กลับอดีตหรืออนาคต การ์เรท ตัดสินใจเลือเทเรซา เขาเขียนจดหมายรักขึ้นมาอีก 1 ฉบับแล้วแล่นเรือออกสู่ทะเลลึกเพื่อบอกลา แค เทอรีน ขณะที่เขากำลังจะทิ้งสาส์นรักฉบับสุดท้ายลงน้ำ ก็เห็นเรือลำหนึ่งกำลังจม พ่อแม่ลูก 3 คนที่อยู่ในเรือกำลังจะจมน้ำตาย การ์เรทจึงโดดลงไปช่วย เขาช่วย พ่อ และลูกได้ หากตอนที่ช่วยผู้เป็นแม่ เขาอ่อนเพลีย…อ่อนเพลียเกินกว่าที่จะช่วยชีวิตคนที่เหลือและตัวเองได้ และแล้วเขาก็ได้อยู่กับคนที่เขารัก…แคเทอรีน…ชั่วนิจนิรันดร์